Yaklaşık 10 gündür neredeyse tüm ülkede kış oldukça “yaman” geçiyor. Bu da demek oluyor ki yazımız “yavan” olmayacak.
Biz şehirliler kar ile yaşayabilme becerisine sahip olmadığımızdan “karı” ne yazık ki “kabus” olarak nitelendirdik.
Toprağa yorgan olan, denizleri coşturan, barajları dolduran, yeraltı su kaynaklarını besleyen kar nasıl olur da kâbus olur.
Oysa “kar” aslında “kârdır.”
Toprak bereketlenir, deniz bereketlenir ve insan bereketin kârından sebeplenir.
Kar yağmazsa toprak susuzluğunu gideremez, ürün veremez. Bu durum sanır mısınız ki sadece çiftçinin sorunu. Asıl bizlerin yani tüketicilerin sorunu olur. Zira tarımsal ürünün olmamasının diğer adı; kıtlık ve zamdır.
Kar toprağa yorgan olacak ki toprak keyifle, enerji ile uyansın. Yoncalar boy versin hayvanlar otlasın.
Hamsinin kulağına kar suyu da kaçtığına göre balık tezgâhları çeşitlenmesi, bollaşması ve fiyatların düşmesi de kar ile gelen başka bir bereket alanı.
Doğa üzerine düşeni yaptı. Biz mi ne yapacağız?
Doğa ile uyumlu, teknolojiyle desteklenen, sürdürülebilir tarım ve hayvancılık faaliyetlerini öncelikleyen politikalar, yöntemler geliştireceğiz ki çiftçi ekin ekmekten vazgeçmesin.
